Razlika između izmjena na stranici "Edin Hamidović"

Izvor: Sandžakpedija
Idi na navigaciju Idi na pretragu
(Nova stranica: Edin Hamidović rođen je 1973. godine. Živio je u Sjenici. Na ahiret je preselio 12. avgusta 2021. godine. Zbog njegove tragične smrti, predsjednik opštine Sjenica proglasio je...)
(Nema razlike)

Verzija na dan 16 august 2021 u 11:17

Edin Hamidović rođen je 1973. godine. Živio je u Sjenici. Na ahiret je preselio 12. avgusta 2021. godine. Zbog njegove tragične smrti, predsjednik opštine Sjenica proglasio je trodnevnu žalost (13., 14. i 15. avgust).


Lični život

Edin Hamidović živio je u Sjenici. Preminuo je u 48. godini svog života. Bio je oženjen i imao sedmoro djece. Bio je urednik stranice "Sjeničke novine" i bavio se novinarstvom. Takođe je bio član političke Stranke pravde i pomirenja.

Smrt

Ubistvo Edina Hamidovića desilo se 6. avgusta 2021. godine kada je Emrah Latović u centru Sjenice, pred Edinovom ženom i djecom, u njega ispalio više hitaca iz vatrenog oružja. Nakon dva dana borbe za život, njegovo stanje se naglo pogoršalo i prebačen je iz novopazarske u kragujevačku bolnicu, gdje je i preminuo. Sahranjen je u selu Krće.


Hamidovićevi sugrađani smatraju da napad na njega nije bio trenutak impulsivne reakacije sitnog kriminalca, već samo početak realizacije paklenog plana kog je skovala kriminalna grupa unutar OO SDP Sjenica i pripremila za svoje političke neprijatelje. Taj sami vrh ogranka čine tri člana koja se o svakom potezu grupe detaljno dogovaraju.

Tako je u martu 2021. godine ista grupa otela i fizički napala direktora škole, Alena Tahirovića, njihovog tadašnjeg stranačkog kolegu, jer je označen kao vođa druge, kriminalcima suprostavljene, struje u stranci. Reakcija državnih organa tada je bila gotovo neznatna i samim tim za pomenute kriminalce podsticajna.

Ipak, veliku paniku i pometnju u njihove redove im je unio akademik Muamer Zukorlić, koji je o ovom incidentu više puta govorio u Skupštini Srbije, kao i na TV stanicama sa nacionalnom frekvencijom.

Na sjednici Štaba za bezbednost koju je zakazao predsjednik Opštine, Munib Mujagić, indikativno je bilo to što je javni tužilac odbio da prisustvuje, dok su članovi štaba, načelnik policije, Bojan Trmčić i direktor bolnice, Altan Hamidović umanjivali značaj incidenta.

Sam incident je poslužio i kao opipavanje pulsa i test za njihove kriminalne veze u pravosuđu, policiji, medijima i ono što najvažnije - u politici.

Rasim se nije oglasio. On je morao da pegla na razne načine to kako je sebi dozvolio da angažuje savetnika u Ministarstvu u prošlom sazivu Vlade jednog od vodećih članova ove kriminalne bande. Najbolji način je bio zataškavanje. Ni mediji bliski opoziciji, a ni poziciji nisu ispratili incident.

U međuvremenu, kriminalna banda je to iskoristila i nastavila da nesmetano i aktivno politički deluje. Uz pomoć Gonjanina, čovjeka sa potjernice u Bosni, hvale se da "drže pod kontrolom" odbornike partije Ministra policije, Aleksandra Vulina na koga se direktno pozivaju.

Pustili su svoje pipke unutar SDA Sjenica i aktivno rade na izboru sebi pogodnog lica na mestu predsednika ogranka SDA Sjenica, dok se u lokalu kod Bahra Jukića redovno sastaju sa svojim kandidatom za direktora iz druge političke partije, kome su obećali pomoć za izbor za direktora Tehničko-poljoprivredne škole.

Interesantan je način na koji su najuže pristalice i sam nosilac liste i odbornik SDP Sjenica, Nero Kamberović, prokomentarisali kolektivni prelazak sjeničaka u SPP krajem maja i to baš onda kada je bila aktivna priča o drugoj bandi, Belivuku i njegovoj družini, i pričama o pakovanju svojih neprijatelja u kese za smeće. Dehumanizacija ljudi, oduzimanje njihovih ljudskih karakteristika prethodi zločinu.

Mislili su da će nesmetano i neopaženo moći da deluju kao i da će moći da izbrišu iz kolektivog sećanja sjeničaka svoja zlodjela - ko su, čime se bave i šta ima je namjera.

Međutim, ogroman problem im je napravio Hamidovićev fejsbuk portal "Sjeničke novine", koji je kao simbol slobodnog i pravednog izveštavanja redovno putem svojih kolumni informisao Sjeničake o svemu šta pretendenti za vlast rade.[1]