Razlika između izmjena na stranici "Gradska (Jusufa) džamija"
Red 32: | Red 32: | ||
U haremu ove džamije nalaze se kancelarije islamske zajednice, mektebske učionice, abdesthana i stanovi za imame. Džamija je imala svoje vakufe: njiva u Bijelom Polju, mekteb i tri groblja sa godišnjim prihodima.<ref> Š. Rastoder, O vakufima u Crnoj Gori s kraja XIX i prve polovine XX vijeka, Ibidem, 49.</ref> Posljednja restauracija je izvršena oktobra 2001. god., tj. mjeseca Šabana 1422. hidžretske godine. | U haremu ove džamije nalaze se kancelarije islamske zajednice, mektebske učionice, abdesthana i stanovi za imame. Džamija je imala svoje vakufe: njiva u Bijelom Polju, mekteb i tri groblja sa godišnjim prihodima.<ref> Š. Rastoder, O vakufima u Crnoj Gori s kraja XIX i prve polovine XX vijeka, Ibidem, 49.</ref> Posljednja restauracija je izvršena oktobra 2001. god., tj. mjeseca Šabana 1422. hidžretske godine. | ||
+ | |||
+ | ==Literatura== |
Verzija na dan 25 septembar 2020 u 15:37
Gradska (Jusufa) džamija | |
---|---|
Vakif | Nema podataka ko je podigao |
Godina gradnje | 1741. godine |
Godina obnove | 2001. godine |
Rad džamije | Džamija je aktivna na svih pet namaza |
Arhitektura | |
Tip | Džamija sa četvorovodnim krovom |
Prateći objekti | Gasulhana, abdesthana, mezaristan, kancelarije IZ-e, mekteb-ske učionice, dva stana za imame |
Najpoznatija džamija u Bijelom Polju je Gradska (Jusufova) džamija. Prvobitno je ova džamija bila sagrađena u selu Jabučno. Odatle je 1741. godine u djelovima, na rukama, prenešena i napravljena u sadašnjem obliku. Detaljno je rekonstruisana u više navrata.
Munare je od tvrdog materijala kao i sama džamija. Kvalitetno je obrađena i dobro opremljena. U haremu džamije se nalazi i nekoliko mezara, među kojima prednjači mezar imama Mustafe Gušmirovića, pa je neki po njemu zovu Gušmirska džamija.
U haremu ove džamije nalaze se kancelarije islamske zajednice, mektebske učionice, abdesthana i stanovi za imame. Džamija je imala svoje vakufe: njiva u Bijelom Polju, mekteb i tri groblja sa godišnjim prihodima.[1] Posljednja restauracija je izvršena oktobra 2001. god., tj. mjeseca Šabana 1422. hidžretske godine.
Literatura
- ↑ Š. Rastoder, O vakufima u Crnoj Gori s kraja XIX i prve polovine XX vijeka, Ibidem, 49.