Kategorija:Imena

Ime je znak kojim je ljudska osoba obilježena. Ono je znak njenog legitimiteta, osobnosti i posebnosti, znak njenog kontinuiteta u vremenu i prostoru, znamen njene pripadnosti. Ime je najjednostavnija i nauniverzalnija oznaka identiteta. Po svojoj prirodi, ono je gotovo uvijek motivisano jer svome nosiocu obično otkriva pripadanje određenoj sociokulturnoj sredini, profesiji, određenoj fizičkoj kategoriji.

Stoga, iako je ime, prvenstveno, predmet istraživanja onomastike koja izučava sisteme vlastitih imena i antroponimije koja istražuje vlastita imena, blagodareći ovim svojim konotativnim funkcijama, ono je interesantno i za lingvistiku u širem smislu, etnografiju, istoriju, sociologiju, pravo, antropologiju i dr.^[1]

Do kraja sedamdesetih godina onomastičkim istraživanjima na našem jezičnom području muslimanskim imenima orijentalnog porijekla nije se posvećivala odgovarajuća naučna pažnja iako takva imena u nas postoje preko 500 godina, potpuno prilagođena fonetskom sistemu, morfologiji i tvorbenim modelima našeg jezika.^[2]

Muslimanska vlastita imena na našem podneblju

Osmanska vlast i islamizacija u našim krajevima je sa sobom donijela i nova orijentalna lična imena.

Na samom početku je bilo uobičajeno da se daju imena koja su bila uobičajena kod Turaka, među kojima su imena arapskog, persijskog, turskog ili starohebrejskog porijekla. Kasnije imena se preuzimaju bez posredovanja turskog jezika direktno iz arapskog ili persijskog i postaju raznovrsnija.

Pored ovih orijentalnih imena među bošnjacima muslimanima danas često mogu sresti i imena koja po formi liče na neko ime orjentalnog porijekla ali po etimologiji i značenju nemaju nikakve veze s tim jezicima nego su nastala slobodnim premještanjem glasova nekog orijentalnog imena, čisto zbog interesantne zvučnosti novonastalog imena.

Takođe mnoga imena koja često možemeo sresti kod Bošnjaka imaju korijen najčešće u turskom jeziku, ali su zbog prilagođavanja našem jeziku fonetski promijenjena. U pisanju i izgovoru ovih imena trebalo bi  koristiti onaj oblik koji je već prihvaćen u jezičkoj praksi. ^[3]

Literatura