Selim I (10. oktobar 1470 - 22. septembra 1520.) je bio sultan Osmanlijskog Carstva od 1512. do 1520. godine. Za vrijeme njegove vladavine došlo je do ogromne ekspanzije carstva i osvajanja Memlučkog Egipta 1517. godine, koji je obuhvatao Levant, Hedžaz, Tihaman i Egipat. Time je dobio naziv "Khadim ul Haramain ish Sharifain" (sluga svetih gradova Meke i Medine) od strane Šerifa Meke 1517. godine. Osvajanjem i ujedinjenjem islamskih zemalja, Selim je postao branilac svetih gradova Meke i Medine koji je ojačao osmanlijsko pravo na halifat u islamskom svijetu.
Selimova ekspanzija na Bliski istok predstavlja iznenadnu promjenu proširenja politike carstva, koja je prije njegove vladavine, uglavnom bila usmjerena na Balkan (jugoistočnu Evropu) i Anadoliju (Malu Aziju). Neposredno pred njegovu smrt 1520. godine, Osmanlijsko Carstvo se protezalo na gotovo 1 milijardu jutara (oko 4 miliona kvadratnih kilometara).[1]